ක්‍රියා කිරීම ඉගැන්වීමට පෙර සිදුවිය යුතුය
ක්‍රියා 1:1 අපට වැදගත් දෙයක් උගන්වයි. ක්‍රියා පොත ලියා ඇත්තේ පාවුලු තුමාගේ සම සේවකයා වූ ලූක් තුමා විසින් වන අතර ඔහු ප්‍රේරිතයන්ගේ ක්‍රියා ලිවීමට පෙර ඔහු ලූක්ගේ සුවිශේෂය ලිවීය. ඔහු ඒ දෙකම ලිව්වේ තියෝෆිලස් යන පුද්ගලයාටය. අපෝස්තුළුවරුන්ගේ ක්‍රියා ආරම්භයේ දී, ඔහු කලින් ලියා ඇති ශුභාරංචිය ගැන සඳහන් කරන්නේ, "යේසුස් වහන්සේ කිරීමට පටන්ගත් සහ ඉගැන්වූ සියල්ල ගැන මා විසින් රචනා කරන ලද පළමු වාර්තාව, තියෝෆිලස්..." ඔබ ලූක්ගෙන් ඇසුවොත් ඔහුගේ ශුභාරංචියට මාතෘකාවක් දෙන්න කියා, ඔහු කියයි "යේසුස් වහන්සේ කරන්න පටන්ගත්තු සහ උගන්වන්න පටන්ගත් සියල්ල." "යේසුස් වහන්සේ ඉගැන්වූ සියල්ල" නොව, "උන්වහන්සේ කළ සහ ඉගැන්වූ සියල්ල". තමන් නොකළ දේ උගන්වන්නේ නැත යන්න යේසුස්වහන්සේගේ ජීවිතයේ ප්‍රතිපත්තියක් විය. මූලධර්මය මෙයයි: කරන්න සහ පසුව උගන්වන්න. උගන්වන්න සහ කරන්න නොව, නමුත් කරන්න සහ උගන්වන්න. යේසුස් වහන්සේ තමන් දේශනා කළ දේ පිළිපැද්දේ නැත; උන් වහන්සේ දැනටමත් කර ඇති දේ සහ කරමින් සිටි දේ දේශනා කළ සේක. එයයි මූලධර්මය.
“යේසුස්වහන්සේට අවශ්‍ය වන්නේ අප විසින් කර ඉගැන්වීම මිස අප නොකළ දේ ඉගැන්වීම නොවේ. අපි ඉගැන්වීමෙන් පටන් ගන්නේ නැහැ”
එය මත පදනම්ව, අපෝස්තුළුවරුන්ගේ ක්‍රියා සඳහා මාතෘකාවක් ලබා දෙන ලෙස ඔබ ලූක්ගෙන් ඉල්ලා සිටියහොත්, ඔහු ලබා දෙනු ඇතැයි ඔබ සිතන්නේ කුමක්ද? ලූක්ගේ ශුභාරංචිය "යේසුස් වහන්සේ පොළොවේ ඔහුගේ භෞතික ශරීරය තුළ කිරීමට පටන්ගත් හා ඉගැන්වීමට පටන්ගත් සියල්ල" නම්, එවිට අපෝස්තුළුවරුන්ගේ ක්‍රියා "යේසුස් වහන්සේ උන්වහන්සේගේ අධ්‍යාත්මික ශරීරය වන සභාව හරහා දිගටම කළ සහ ඉගැන්වූ සියල්ල" වනු ඇත. ඒ අපේ දේවසේවයයි, උන් වහන්සේ වසර තිස් තුනක් මිහිපිට ජීවත්වී උන්වහන්සේ කිරීමට පටන්ගත් දේ සහ ඉගැන්වූ දේ දිගටම කිරීම සහ ඉගැන්වීම. සභාව යේසුස් ක්‍රිස්තුස්ගේ ශරීරය ලෙස හඳුන්වන්නේ එබැවිනි. යේසුස් වමහන්සේ ඉගැන්වූ සියල්ල තේරුම් ගැනීම වැදගත් වන්නේ එබැවිනි, මන්ද අප එය කළ යුතු අතර පසුව අප එය ඉගැන්විය යුතුය.
මේ පිළිබඳ කදිම නිදර්ශනයක් පසුව ක්‍රියා පොතෙහි සඳහන්ව ඇත. ක්‍රියා 10:4 හි, දෙවියන් වහන්සේ රෝම ශතාධිපති කොර්නේලියස්ට පවසන ලෙස දේවදූතයෙකු යවයි, "ඔබේ යාච්ඤාව දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි සිහිකිරීමක් ලෙස නැඟී ඇත, ඔබ දුප්පතුන්ට දුන් මුදල්, දානය, දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි සිහිකිරීමක් ලෙසද නැඟී ඇත. " නමුත් ඔහු කොරණේලියස්ට සුභාරංචිය දේශනා නොකළේ ඇයි? ඔහු කොර්නේලියස්ගෙන් ඇසුවේ නැත්තේ ඇයි, "ඔබ පව්කාරයෙකු බවත්, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ ඔබගේ පව් උදෙසා මිය ගොස් නැවත උත්ථාන වූ බවත්, ඔබ උන් වහන්සේව ඔබගේ ස්වාමියා ලෙස පිළිගෙන, පසුතැවිලි වී විශ්වාස කළ යුතු බවත් ඔබ දන්නවාද?" ඔහුට එය කීමට බැරි වුණා. දේවදූතයාට ඔහුට පැවසිය හැකි එකම දෙය නම්, "ඔබේ යාඥාවන් සහ දානය ඉහළට ගොස් ඇත, දැන් කරුණාකර යමෙකු පේතෘස් කැඳවීමට යවන්න; ඔහු යොප්පාවේ වෙනත් ස්ථානයක වාසය කරයි. පේතෘස්ට මෙහි පැමිණීමට දින කිහිපයක් ගත විය හැකිය. , නමුත් ඔබ බලා සිටිය යුතුයි." එවිට දේවදූතයා පිටත්ව ගියේය. පේතෘස් කොර්නේලියස්ට කියන්න යනදේ හරියටම දේවදූතයා ඔහුට කියන්නට හැකියැයි ඔබ සිතන්නේ නැද්ද? දේවදූතයා ශුභාරංචිය ඉතා පැහැදිලිව දැන සිටියේය. සර්වබලධාරී දෙවියන් වහන්සේ දේවදූතයාට කොර්නේලියස්ට ශුභාරංචිය දේශනා කිරීමට ඉඩ නොදීමට ඉතා වැදගත් හේතුවක් තිබේ. පේත්‍රැස් පැමිණෙන තුරු කොර්නේලියස්ට ශුභාරංචිය ඇසීමටට දින ගණනාවක් බලා සිටීමට සිදු විය. ඒ දේවදූතයා ශුභාරංචිය අත්දැක නොතිබූ බැවිනි. "මම පව්කාරයෙක්, නමුත් යේසුස් මා වෙනුවෙන් මිය ගියා, ඔහුගේ රුධිරය මගේ පාපය පවිත්‍ර කළා, මට සමාව ලැබුණා" කියා පේතෘස් මෙන් ඔහුට පැවසිය නොහැකි විය.
දේවදූතයාට එය පැවසිය නොහැකි නිසා ඔහුට එය දේශනා කිරීමට නොහැකි විය. ඔහුට තම සිතින් පමණක් දන්නා සත්‍යයක් දේශනා කිරීමට නොහැකි විය. පේතෘස්ට වඩා හොඳට දේශනා කරන්න ඔහුට පුළුවන්. එයට කමක් නැහැ. ඔහුට එය දේශනා කිරීමට ඉඩ නොදුන්නේ ඔහු එය අත්විඳ නැති නිසා, එය අපට එක් මූලික මූලධර්මයක් උගන්වයි: අප අත්විඳ නැති දේ දේශනා කිරීමට දෙවියන් වහන්සේ අපට අවසර දෙන්නේ නැත. තමන් ප්‍රායෝගිකව නොකළ හෝ අත්විඳ නැති දේ දේශනා කරන මිනිසුන්ට වචනයක් ඇත, නව ගිවිසුමේ වචනය “මූණිච්චාකාරයින්” යන්නයි. මූණිච්චාකාර දේශකයෝ ඕනෑ තරම් සිටිති.
යේසුස්වහන්සේට අවශ්‍ය වන්නේ අප විසින් කර ඉගැන්වීම මිස අප නොකළ දේ ඉගැන්වීම නොවේ. අපි ඉගැන්වීමෙන් පටන් ගන්නේ නැහැ; අපි කිරීමෙන් පටන් ගන්නෙමු. ඔබ ඔබේ ජීවිතයේ යේසුස්වහන්සේ අණ කළ දේ නොකළේ නම් ඔබ බයිබල් පාසැලකට ගොස් වසර තුනක් එහි ගත කර උපාධියක් ලබාගෙන, ඉන්පසු ඔබට දැන් මිනිසුන්ට ඉගැන්විය හැකි යැයි නොසිතන්න. මට මතකයි මම එක්තරා බයිබල් විද්‍යාලයක අවුරුදු හතරක බයිබල් විද්‍යාල පාඨමාලාවකින් පසු උපාධිය ලබාගත් පුද්ගලයෙක් සමඟ කතා කළා. ඔහු තම පන්තියේ මුල් තැන හිමිකර ගත් ශිෂ්‍යයා විය. මා කතා කරමින් සිටි උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයේදී ඔහු මා හමුවීමට පැමිණි අතර මම ඔහුගෙන් ඇසුවෙමි, “මේ අවුරුදු හතරක අධ්‍යයනය අවසානයේ, ඔබේ අභ්‍යන්තර ජීවිතය තුළ ඔබේ අධ්‍යාත්මික තත්ත්වය කුමක්ද? මම මුලින්ම ආවට වඩා නරකයි, මම පාපයෙන් පැරදුණා. ඔහු අවංක විය. මම කීවේ, "දැන් ඔබ ඔබේ උපාධිය සමඟ පිටතට ගොස් කොහේ හෝ දේවගැතිවරයෙකු වීමට යන්නේද, ඔබ මිනිසුන්ට උගන්වන්නේ කුමක්ද? විවිධ පදවල හෙබ්‍රෙව් සහ ග්‍රීක අර්ථකථනද, නැතහොත් ඇසේ තෘෂ්ණාව ජයගැණීම සහ කෝපය ජයගන්නේ කෙසේද යන්න උගන්වන්නේද? ඔවුන් ඇසීමට අවශ්‍ය වන්නේ එයයි, මන්ද යේසුස් වහන්සේ ඉගැන්වූයේ එයයි, ඔබ ඔබේම ජීවිතයේ එම ජය අත්විඳ නොමැති නම්, ඔබ න්‍යාය පමණක් උගන්වනු ඇත.
බොහෝ දේශකයන්ගේ සහ දේවගැතිවරුන්ගේ දුක්ඛිත තත්වය මෙයයි, එබැවින් වසර ගණනාවක් දේශනා කරන සමහර ප්‍රසිද්ධ දේශකයෙක් හෝ දේවගැතිවරයෙක්, ඔහු වසර ගණනාවක් අනාචාරයේ යෙදී සිටින බව හදිසියේම පිළිගන්නා බව ඔබට ඉඳහිට අසන්නට ලැබේ. මේ මිනිසාගේ ආත්මයේ අපිරිසිදුකම ගැන සභාවේ සිටි අයට තේරුම්ගත නොහැකි වූයේ කෙසේද? මක්නිසාද යත්, ඔහුගේ දේශනාවේ විචිත්‍රවත් භාවයෙන්(ව්‍යක්තභාවයෙන්) හා ඔහු සතු වූ දැණුමෙන් ඔවුන් ඒවාට අසුව සිටි බැවිනි. “මා අණ කළ සියල්ල කිරීමට ඔවුන්ට උගන්වන්න” කියා යේසුස්වහන්සේ පැවසූසේක.
"මා ඔබට අණ කළ සියල්ල කිරීමට ඔවුන්ට උගන්වන්න" යනුවෙන් යේසුස් වහන්සේ සිය මහා ආඥාවේදී පැවසූ විට, උන්වහන්සේ අපට මූණිච්චාවෙන් නිදහස් වන ලෙස ප්‍රකාශ කළසේක. අපි නොකළ දේ ගැන කවදාවත් කතා නොකළයුතු යැයි කීසේක. අප මුලින්ම කළ දේ පමණක් අන් අන් අයට කිරීමට ඉගැන්විය යුතුය.
©Zac Poonen – [email protected]
