ස්වාමීන් වහන්සේ අපට දුන් මහා ආඥාව නම් “එවැන්ජලිස්ත සේවය” ( මාර්ක් 16:15) සහ, ඉන්පසු “ඔවුන්ව ගෝලයන් බවට පත් කිරීම සහ උන් වහන්සේ අණ කළ සියල්ල කිරීමට ඔවුන්ට ඉගැන්වීම” ය( මතෙව් 28:19, 20 ). නිදර්ශනයක් සලකා බලන්න: මිනිසුන් 100 දෙනෙකු ලී කොටයක් රැගෙන යන අයුරු ඔබ දුටුවා නම්, ඔවුන්ගෙන් 99 දෙනෙකු කොටයේ එක් කෙළවරක් සහ එක් කෙනෙකු පමණක් අනෙක් කෙළවරේ එම කොටය කරේ තබාගෙන සිටිනවා නම් - ඔබ උදව් කිරීමට යන්නේ කුමන කෙළවරටද? අද බොහෝ රටවල කිතුනු සේවකයන්ගෙන් 99% ක් එවැන්ජලිස්ත සේවයේ යෙදී සිටින අතර 1% ක් හැරුණු අයව ගෝලයන් බවට පත් කර ප්‍රාදේශීය සභාවක් බවට පත්කිරීමේ නිරතව සිටිති. කොටයේ 1% - කෙළවරේදී උදව් කිරීමට මා තීරණය කළේ එබැවිනි. කොටයේ අනෙක් කෙළවරේ සිටින අය සමග මම විරුද්ධ නැත. ඒ අයද අවශ්‍යයි. නමුත් දැනටමත් එහි බොහෝ දෙනෙක් සිටිති.

පාවුල් සහ අපොලොස් එකට වැඩ කළ අතර, ඔවුන්ගේ සේවාව තුළදී හැරුණාවූ අය ස්වාමින් වහන්සේ උදෙසා වූ අතර ඔවුන්ගේ සභාවන් ස්වාමින් වහන්සේ උදෙසා විය. පාවුල් රෝපණය කළ අතර ඇපලෝස් වතුර වැක්කෙරුවේය. එහෙත් වර්ධනය දුන්නේ දෙවියන් වහන්සේය. එබැවින් සියලු මහිමය දෙවියන් වහන්සේ වෙතට යා යුතුය. පාවුල්, තමා ගැනත් අපොලොස් ගැනත් මෙසේ පවසයි. අපි කිසිවෙකුත් නොවෙමු ”( 1 කොරි. 3: 7 ). ඔවුන්ට සාමකාමීව එකට වැඩ කළ හැකිවූයේ එබැවිනි. තමා යමෙකැයි නොසිතන දෙදෙනෙකුට පහසුවෙන් එකට වැඩ කළ හැකිය. ඔවුන්ගෙන් කෙනෙකු තමා යමෙකු යැයි සිතන විට ගැටලු පැන නගී.

ඔබ කවදා හෝ කොතැනක හෝ යම් ප්‍රදේශයක සභාවක් ගොඩනඟන්නේ නම්, වසර 40 ක් පුරා ඉන්දියාවේ සහ වෙනත් තැන්වල ස්වාමීන් වහන්සේ සභා රෝපණය කිරීම දැකීමෙන් මම ඔබට යෝජනාවක් දෙන්නම්: පළමුව ඔබම "කිසිවෙකුත් නොවී" ඔබ සේවය තුළ හැරුනාවූ අන් සියල්ලන්ම “කිසිවෙකුත් නොවණ අය” බවට පත් කරන්න. එවිට ඔබ පුදුමාකාර සභාවක් ගොඩනඟනු ඇත - එතුළ සහයෝගීතාවයක් පවතින අතර කිසි තරඟකාරීත්වයක් නොමැත. නායකයාගේ සිට නවතම හැරුනා වූ කෙනා දක්වා සියල්ලන්ම බිංදුවක් පමණක් වන සභාවක්, ලෝකයේ හොඳම සභාව වනු ඇත. ඔවුන් සියල්ලන්ම ශුන්‍ය විය හැකිය, නමුත් ඔබ ඔවුන් සියල්ලන් ඉදිරියෙහි යේසුස්වහන්සේව තැබූ විට - උන්වහන්සේ “1” වීම නිසා පුද්ගලයන් 9 දෙනෙකුගෙන් යුත් සහාවක් පවා බිලියනයක් වටිනා සහාවක් සාදනු ඇත - 1,000,000,000 !! ඒ නිසා ඔබ කවදාවත් යම් වැදගත් කෙනෙකු බවට පත් නොවන ලෙස අධිෂ්ඨානය කරන්න, නමුත් සෑම විටම පාවුල් සහ අපොලෝස් වැනි කිසිවෙකුත් නොවූ කෙනෙකුව සිටින්න.

ඉන්පසු අත්තිවාරමක් දැමීම හා ඒ මත ගොඩනැඟීම ගැන පාවුල්තුමා තවදුරටත් පවසයි. අත්තිවාරම සහ එය මත ගොඩනැගිල්ල යන දෙකම එක හා සමානව වැදගත් වේ. පාවුල් මුලින්ම ගසක් වැඩීම පිළිබඳ නිදර්ශනය භාවිතා කළේය - සිටුවීම හා වතුර දැමීම. දැන් ඔහු ගොඩනැගිල්ලක පින්තූරය භාවිතා කරයි - අත්තිවාරම සහ ඒ මත ගොඩනැගිල්ල ( 1 කොරි. 3: 10-12 ). සභාවේ අත්තිවාරම ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ පමණයි - කුරුසියේ උන් වහන්සේගේ පරිපූර්ණ පව් කමාව, අපගේ කිසිම ක්‍රියාවක් එයට එකතු කර නැත. නමුත් මෙම අත්තිවාරම මත සදාකාලික ව්‍යුහයක් ගොඩනඟන්නේ කෙසේදැයි අප දැන සිටිය යුතුය. ඔබ ගොඩනඟන්නේ කුමන ආකාරයේ සභාවක්ද? එය ප්‍රමාණයෙන් සිත්ගන්නා සුළු එකක්ද නැතහොත් ගුණාත්මක බවින් යුත් එකක් ද? සෑම කිතුනු සේවකයෙක්ම පිළිතුරු දිය යුතු ප්‍රශ්නය මෙයයි : මා ප්‍රමාණය සෙවිය යුතුද? නැතහොත් ගුණාත්මකභාවය සෙවිය යුතුද? අපට රන්, රිදී සහ වටිනා ගල්වලින් හෝ ලී, තෘණ සහ පිදුරු වලින් සෑදිය හැකිය ( 1 කොරි. 3:12 ). අවසාන දවසේදී, වැදගත් වන්නේ ගුණාත්මක භාවය මිස ප්‍රමාණය නොවේ ( 1 කොරි. 3:13, 14 ).

එකම මුදල් ප්‍රමාණයකින් රන්, රිදී සහ වටිනා ගල් වලට වඩා ලී, තෘණ සහ පිදුරු විශාල ප්‍රමාණයක් මිලදී ගත හැකිය. එබැවින් ඔබ දැන් මිනිසුන්ගේ සිත් ඇදගන්නා විශාල දෙයක් තැනීමට කැමති නම්, ඔබ ලී, තෘණ සහ පිදුරු තෝරා ගනු ඇත. ගින්න ඔබේ ගොඩනැගිල්ල අවසන් වූ විගසම පරීක්‍ෂා කරනු ඇති බව ඔබ දැන සිටියේ නම්, රත්‍රන්, රිදී සහ වටිනා ගල් වැනි ගින්න දරාගත හැකි යමක් සමඟ ඔබ ගොඩනැඟීමට තෝරා ගනු ඇත - ඔබේ ගොඩනැගිල්ල කලින් තිබූ ප්‍රමාණයට සාපේක්‍ෂව 1% ක් පමණක් වුවද. අපි හැමෝටම සීමිත කාලයක් තිබෙනවා. අපට ජීවත් වීමට අවුරුදු දහස් ගණනක් නොමැත. අප නැවත ඉපදුණු පසු ස්වාමින් වහන්සේ උදෙසා ජීවත් වීමට අපට අවුරුදු 60 ක් තිබිය හැකිය. ඔබ එම අවුරුදු 60 ගත කරන්නේ කෙසේද? අවසාන දිනයේ දී, විශාල නමුත් දැවෙන ගුණාත්මක බවින් අඩු යමක් තැනීමට ඔබ එය වියදම් කරනවාද? නැතහොත් දරුණුතම ගින්නෙන් පරීක්‍ෂණයකදී පවා දවාලීය නොහැකි යමකින් ඔබ එය ගොඩනගන්නෙහිද - එය ඉතා කුඩා වුවද.

බොහෝ ඇදහිලිවන්තයන් විශාල ප්‍රමාණයේ නමුත් ගුණාත්මක බවින් අඩු සභාවන් ගොඩනඟති. නමුත් ස්වල්ප දෙනෙක් ප්‍රඥාවන්තව ගොඩනගති - ගුණාත්මක බවින් වැඩි කුඩා සභාවන් ගොඩ නගති - පසුතැවීම හා ගෝලයන්වීම දේශනා කිරීම තුළින්. දෙවැන්න පිළිබඳ සංඛ්‍යාලේඛන කලින් සඳහන් කළ සංඛ්‍යා තරම් ආකර්‍ෂණීය නොවේ. නමුත් යම් දවසක ස්වාමීන්වහන්සේ ගින්නෙහි සියල්ල පරීක්‍ෂා කරන විට දැව, තෘණ සහ පිදුරු වලින් සැදි දැවැන්ත ව්‍යුහයන් මුළුමනින්ම ගිනිබත් වන අතර කිසිවක් ඉතිරි නොවේ. නමුත් සිය ජීවිත කාලය පුරාම ගෝලයන් සෑදීමෙහි නිරතව සිටි අයව, ඔවුන්ගේ වැඩ එතරම් විශාල නොවූ හෙයින්, වෙනත් කිතුනුවන් විසින් හෙළා දකින ලද නමුත් ඔවුන් විසින් ගොඩනගන ලද කුඩා ව්‍යුහයන් ගින්නෙන් එලියට පැමිණ සදාකාලයටම පවතින බව සොයා ගනු ඇත.

ඉතින් ඔබ ඔබේ ජීවිතය ගත කරන්නේ කෙසේද? යේසුස් වහන්සේ පැවසුවේ “ගොස් සියලු ජාතීන් ගෝලයන් කරන්න” කියායි. ඔබ සදහටම පවතින දෙයක් ගොඩනගන්නෙහිද? සෑම විටම අපගේ මනසෙහි තිබිය යුතු ප්‍රශ්නය එයයි. මම ගොඩනගන්නේ දෙවියන් වහන්සේට කැමති ආකාරයටද - යේසුස් වහන්සේ ඉගැන්වූ මූලධර්මවලට අනුකූලවද? මම, වෙන කිසිම දෙයකට වඩා, යේසුස් වහන්සේට ප්‍රේම කරන ගෝලයන් ගොඩනගනවාද? නැතහොත් “ස්වාමීන් වන යේසුස් වහන්ස, මම ඔබව විශ්වාස කරමි” යැයි පවසන නමුත් ගෝලයන් වීමට කැමැත්තක් නොදක්වන පරිවර්තකයන් එක්‍ රැස් කරනවාද? ඔබ ස්වාමීන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි පෙනී සිටින විට, ඔබගේ මුළු ජීවිත කාලයම වෙහෙසී කළ සේවය එදින ගිනිබත් වුවහොත්, ඔබට ඇතිවන කණගාටුව ගැන සිතන්න. ඔබ ගැළවී ස්වර්ගයට යන්නට පුළුවන, නමුත් දෙවියන් වහන්සේ ඔබට දුන් එකම භූමික ජීවිතය නාස්ති කිරීම ගැන ඔබ සදාකාලයටම කනගාටුවෙන් ස්වර්ගයේ ජීවත් වනු ඇත. මට ඒ පසුතැවීම අවශ්‍ය නැත. මට රන්, රිදී සහ වටිනා ගල් වලින් තැනීමට අවශ්‍යයි. මට දැන් ස්වාමින් වහන්සේ වෙනුවෙන් ගුණාත්මක වැඩක් කිරීමට අවශ්‍යයි.